memorabele gebouwen

Kees van der Aa was al jong bezig in de kunst. Geboren in Almelo op 14 juli 1883 en overleden  op 31 juli 1950, studeerde hij in Italië, Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Hij was tevens kunsthandelaar en heeft een heel oeuvre aan schilderijen, met name van markante gebouwen in Almelo, nagelaten. De meeste werken zijn particulier bezit en van de gemeente Almelo.

 Al gauw maakten zij zich van de Salomonsons los en stichtten een sigarenzaak en slijterij aan het begin van de Grotestraat (nrs. 3 en 5), die mede met de recommandatie van hun vroegere werkgever snel tot bloei kwam.

het gebouw hierboven was oorspronkelijk het stadhuis van Stad en Ambt Almeloo en werd gebouwd in 1690. Een tijdlang functioneerde het als politiebureau en telegraafkantoor, maar onder de naam Verkeershuis is deze locatie het meest bekend.

school met historie

Het begon allemaal klein en petieterig, schoorvoetend en armoedig en het groeide met horten en stoten. Omstreeks de tijd dat driekwart van de negentiende eeuw verstreken was, trachtten een paar zustertjes onderwijs te geven in een huisje aan de Eschstraat, hongerend en wel, zodat de boeren van de Krommendijk moesten bijspringen met wintervoorraden aardappelen en spek. Haar opvolgsters kregen een pracht van een school aan de Boddenstraat, maar konden het daar sterk toenemende mannelijke deel van de leerlingen op den duur niet aan, waarop ze de hemel èn deken Post bestormden met hun beden om hulp in haar grote nood.

Daarna volgden de moeilijkheden over het ontruimen van het katholieke kerkhof aan de Noorderstraat, waar de nieuwe jongensschool moest komen. Toen die school er eenmaal stond, ontwikkelde zich de "hobby" van Willem Op den Akker van facultatieve lessen Duits en Frans naar echt "Uitgebreid Lager Onderwijs". IJverig hielp Piet van Mierlo daar aan mee, die met Brabantse blijmoedigheid het Nederlands van de hope der stad Almelo en hun kennis van het aardrijk op peil bracht. En met de komst van "Jopie" Underberg (waarvan ik me - hoe bestaat het - vooral zijn fijne geschiedenislessen herinner), was het trio compleet dat vele jaren de kern vormde van het docentenkorps van de in 1922 officieel opgerichte Canisius-ulo, later -mulo, nog later -mavo

We schrijven 1907 over 41 leerlingen met drie leerkrachten in vier lokalen aan de Noorderstraat (foto) In 1916 werd de school uitgebreid met een gebouw met nog 6 lokalen aan de Sumatratraat. In 1943 verhuisde de Radbodusschool naar de Winkelsteeg en daarna naar de Sluiskade Z.Z. Langs veel omzwervingen en vele moeilijke jaren wat de locatie betreft naar meer dan 1.100 leerlingen. Tegenwoordig hebben we het over de R.K. Scholengemeenschap St.Canisius met 2.036 leerlingen en een leger van docenten.......!

Zo'n ontwikkeling na 100 jaar is eigenlijk onvoorstelbaar. In elk geval was het onvoorspelbaar. Maar ik denk zo, dat Willem Op den Akker, die altijd zo sterk de nadruk legde op de katholiciteit van zijn school en die bovendien een diepgelovig mens was, een speciale ambassadeur had, daar boven.

historische gegevens:  Gerard Vloedbeld

Hic transit gloria aedificii ludi litterarii Sⁱ.Radbodensis
zo vergaat glans en roem van het schoolgebouw van Sint Radbodus

Op de St.Catharinaschool aan de Sluiskade Z.Z. hebben veel Van der Aa-dochters hun eerste zes schooljaren doorgebracht onder de strikte leiding van de zusters Franciscanessen uit het klooster aan de Boddenstraat.  Het gebouw doet A^o 2006 nog steeds dienst als school nu voor coëducatief lager onderwijs: St Radboudschool